چهار فصل

بهار

با تو آغاز می شود

و نسیم با تو خیز بر می دارد

و دشت را عطر باران می کند

 تابستان به عشق تو گرم می شود

 گل، طبیعت و من

 همه سبز

 نوید زندگی می دهیم

خزان

همان لحظه که روح سبز خاطره هم

رنگ می بازد

تو از دست میروی

و در زمستان

هر آنچه باقی است

یاد تو است

و عکس تو چشم در چشم من

منتظر تا بهاری دیگر

و در این گذر کوته عمر

تو را به یاد خواهم داشت

هر آن لحظه که در تن جا باشد

و در توان گفتن نامت

تو را به عشق می خوانم

توقف کوتاه

در این توقف کوتاه زندگی
گلی شکفته در این قلب پاره ام
و من در این خیال نا تمام
شگفت بر انچه بر دل نشانده ام
شکسته کوزه و ناتوان
چگونه عقل می کند مرا غضب!
و بیم میدهد ز سردی زمان
و در همان میان
ندایی از درون
به من امید می دهد
قسم دهد مرا به عشق
و سوز بی کرانه اش
و باز هم به این کلک
سر دل شکسته را
به عشق گرم میکند

زندون سنگی

توی یک زندون سنگی

من تنها بی نشونم

گرچه با منند اما

همیشه تنها می مونم