خاطرات

خاطرات کهنه را تازه کنید
       بروید تا دم خانه لب جوب
             گردو خاک قالی کهنه دل را ببرید
                                              بسم آغاز بهار 
                          مرگ و پایان زمستان نزدیک

سبزه سرخ امید
          تنگ ماهی
               آینه، شمع و غزل
                        جای آنها خالی است

سفره هفت دلِ ما
        من و تو بر سر آن
                زنده هامان مردند
                        قلب هامان پوسید

لحظه ای با دل تنهایی خود
                    خلوتی تازه کنید
                  خاطرات کهنه را یاد کنید
                                  و شکوفا بشوید
                                    همچو گل با نم باران
                                               در بهاران ، امید.

---