به نام خدا

این متن رو توی فرودگاه مالزی مینویسم الان ساعت 21:03 به وقت مالزی است روبروی من باند پرواز و تا دو ساعت و نیم دیگه پرواز دارم پروازی که پر از خاطره است پروازی برای یک مسافرت یک ماهه کوتاه ولی پر از شور مسافرتی که باز هم انتهایش جدایی است دلم گرفته از اینکه باز فکر میکنم باید جدا شوم جدایی ای که حتی نمیتوانی نشان دهی که از ان ناراحتی اخرین بار 11 ماه پیش بود ساعت 11 پرواز داشتم و باید جدا شدن رو تجربه میکردم برای سفری که برگشتش نا معلوم بود سفری که برگشتش درست همین امشب است .

یک سال پر ماجرا و جوش یک سال پربار از نگاه خودم هر چیزی که نداشته باشه مقدار زیادی به معلوماتم اضافه شده و این برای من جالب بود اما کافی نیست تجربه تنها بودن و تنها سفر کردن تجربه معنای دوست دوست واقعی دوستانی که قسم خواهم خورد هرگز فراموششان نخواهم خورد .

این چیزی است که در حال روی میدهد و انچه در پیش است ؟ هنوز نمیدانم اما هر چه باشد و هر چه پیش بیاید نیک است خدای من خواسته و حکم او عقل است و انچه او خواسته بهتر است از هرچه پیش خواهد امد. این انچه بود که فهمیدم و امید وارم درسی باشد که هرگز فراموشش نکنم.