نمی دونم اسمش رو بذارم یه اتاق خلوت یا یه دفتر خاطرات جایی که میدونم مسافر زیادی نداره و مهموناش هم مدت زیادی نمیمونند شاید زیادی ساکته شاید هم خسته کنندست اما به هر حال اینجا یه جای خوبه برای نوشتن درد و دل هام و یاد اوری اونچه گذشت و امید به اونچه در راهه .
سلام علی جون وبلاگ نویس قوی هستی یک سری هم به وبلاگ من بزن
سلام
ما هم میایم این در دو دلا رو می خونیم نظر می دیم
بعضی اوقاتم نمی دیم
کاش مداد ابی جان یه ادرسی از خودت میدادی تا بیشتر باهات اشنا بشم کاش میدونستم این مسافر غزیبه کیه؟