سرخی آفتاب صبح سفیدی برفهای روییده بر پیشانی ات  و سبزی کلامت همه و همه دلیل این است که تو را دوست دارم اما ... نه نه دوست داشتن کم است به تو عشق می ورزم یا بهتر است بگویم می پرستمت هر گاه نامی از تو به میان می آید به خود افتخار می کنم که مدتها در کنار تو بوده ام هر چند اکنون فاصله من و تو بسیار است اما باز هم به تو عشق می ورزم ای ...؟!!