زنهار کسی از شما که خود را نفریبد به این کلمات که می نویسید و بدین طومار ها که دارد .هر چیزی که به زبان گویی از روح برداشته ای اما هر چیزی که به قلم نویسی بر روح نهاده ای. زینهار تا کلام را به خاطر نان نفروشی و روح را به خدمت جسم در نیاوری.به هر قیمتی گرچه به گرانی گنج قارون زر خرید انسان مشو.اگر می فروشی همان به که بازوی خود را ، اما قلم را هرگز. حتی تن خود را و نه هرگز کلام را .
بر گرفته شده ا ز
کتاب زن زیادی
نوشته به دست
استاد جلال آل احمد
به یاد آوری یکی از همراهان.
زمان درمان می کند. زمان چه وازه غریبی هنوز در دود اندود زمان ،خود را پیدا نکرده بودم که تو را دیدم .هنوز نمی دانستم چگونه باید مرد یا زندگی کرد و تو گفتی مرگ زیبا است. اما حال که باید از اینجابروم گریه می کنی .وگونه ات را اشک تر می کند با دستهایم به آرامی زیر چشماهی مظلومت را پاک می کنم و می گویم :من اینجا هستم هر گاه که خود بخواهی در کنار تو زیر این سایه تهایی و تو لبخند زدی و من هنوز در اولین دیدارمان غریب؟!!
سلام زمان شگرف است اما خداوند آدمی را به نام صبر آفرید .
سلام رسام... وبلاگت خیلی عالیه.. و نوشته‌هات از اون عالیتر... معلومه که از یک تفکر خوب برخواسته شده... موفق باشی... ممنون که به من سرزدی..خیلی خوشحال شدم.. تو اولین فرصت لینک شمارو میزارم.. برقرار باشی
زمان تو رو درمان می کنه؟ پس چرا منو بی چاره کرده؟!
زمان! چه واژه ی سختی!!!
می خواستم صبر کنم تا یه هفته ببینم زنده می مونی یا نه!!! دیدم فایده نداره مردن تو کارت نیست!
سلام....خدا جلال رو بیامرزه....ممنون که سر زدی..بازم بیا اونورا..یا حق
سلام! از این که ما را یاد جلال انداختی ممنونیم. امیدوارم موفق باشید!
مرگ یک آغازست برای آنکه میمیرد و آنکه به یاد مرگ است.
سلام امیدوارم در هدفی که در نظر گرفتی موفق باشی . خوشحال میشم اگر پیشم بیایی .ایام به کام
.......مثل همیشه قشنگ بود.موفق باشید.
با این جمله که زمان درمان می کند کاملاْ‌موافقم... موید باشی انشاا..
سلام. وبلاگ باحالی دارید و البته متین استفاده کردیم. امیدوارم این ارتباط کماکان حفظ شود و باز توفیق این باشد که بیام پیشتون.